Feest in Spanje!

Sinds het moment dat we hier in Spanje zijn, begon iedereen ons vertellen over de ferias. Dit zijn de dorpsfeesten hier in de regio en dit weekend was dan eindelijk de eerste. In het naburige el Puerto de Santa Maria werd uitbundig feest gevierd en hierna zullen nog vele dorpen en steden in de omgeving volgen.

Voor een uitgebreid verslag van zo’n feria moet je maar even op mijn volkskrant weblog kijken, daar heb ik een uitgebreide beschrijving geplaatst. In het kort komt het neer op veel drinken en de flamenco dansen. Nu kan ik allebei niet, maar aan allebei ontkwam ik niet…

Dat wil zeggen dat er constant een glas rebujito in de hand werd geduwd. Rebujito is een mengsel van sherry en 7-up en het drankje wat iedereen drinkt. Ik wist mijn rondjes over te slaan, maar uiteindelijk had ik toch redelijk wat glazen op. En ook aan het dansen ontkwam ik niet. Al heb ik een paar bewegingen en rondjes om mijn as, mij weer veilig naar de kant gemanoeuvreerd. Totdat er wat muziek kwam die niet gericht was op flamencodansen, want dan kon ik natuurlijk weer meedoen.

Uiteindelijk vond ik vooral een bijzondere ervaring om hier bij te zijn. Het is wonderlijk om te zien hoe de traditie van flamencodansen en kleden in flamencojurken nog zo levend is hier. Iedereen doet er aan mee. In de loop van het feest kijk je ook niet meer op als je iets langs je enkels voelt glijden. Dat is dan weer de zijkant van een van de prachtige jurken.

Bovendien is het geweldig om te merken hoe open en enthousiast iedereen is. In welke groep je ook bent, je bent altijd welkom en wordt meteen opgenomen in de groep. Echt geweldig.

Zo hebben voordat we naar de feria gingen eerst nog wat gedronken bij een vriend van Yvette. We hadden de hele vent nog nooit gezien en toch waren we meteen welkom. En ook op de feria zelf, iedereen die we kennen via het lab doet alsof je elkaar al jarenlang kent. Maar ook wildvreemden zijn heel enthousiast Dansje doen, foto maken, de sfeer is heel open en gezellig.

De muziek is vooral heel veel van lokale artiesten, vooral ook omdat het geschikt moet zijn voor de flamenco. Er is dus maar heel weinig wat je kent, ook van de muziek die niet op flamenco gericht is. De Spaanse inzending voor het Eurovisie Songfestival van dit jaar is hier een ware hit. Ik heb dit nummer meerdere malen voorbij horen komen en tja….

Weet je wat, kijk zelf maar even….

Al met al was het een zeer geslaagde dag en ondanks dat wij niet zijn doorgegaan tot de vroege uurtjes (de laatste trein gaat hier al rond 22.30), was het geweldig om mee te maken. Maar gelukkig hoeven we niet lang te wachten op een nieuwe feria, want vandaag begint de feria van Jerez de la Frontera. En tja, daar moet ik natuurlijk weer even langs ;)

de Brievenbussen van Puerto Real

Sinds begin april woon ik in het typisch Spaanse dorpje Puerto Real. Ik heb nog maar weinig woorden op mijn blog vuilgemaakt aan dit dorpje. Om jullie toch een beeld te geven, zal ik de komende tijd een paar stukjes over Puerto Real schrijven. Binnenkort een algemeen stukje over Puerto Real, maar nu eerst iets wat mij het meest opviel....

Ken je de goede oude Nederlandse brievenbus nog? Gewoon een gleuf in een voordeur of een ouderwetse aan de weg (als de voordeur te ver is). De Nederlandse eenheidsworst van PTT heeft daarvoor die prachtige groene ontworpen die vooral goedkoop is, want we blijven natuurlijk Nederlanders.

In Spanje ligt dit net allemaal wat anders. Sowieso zijn hier alle brievenbussen verschillend, maar in een bepaald deel in Puerto Real is het wel heel kleurrijk. Ieder huis heeft zijn eigen afwijkende brievenbus. Dit is een van de Moorse invloeden die je aantreft in het dorp. De hele streek is namelijk eeuwenlang Moors (Arabisch) gebied geweest en dat zie je nog aan de architectuur. Zo zie je overal bogen en geglazuurde keramiek tegeltjes (azulejos).
De brievenbussen zijn eigenlijk een bijzondere vorm van deze azulejos. In de basis lijken de meeste op elkaar, een paar voorbeelden...

Maar zo simpel als ik het nu schets is het nou ook weer niet. Er zijn ook vele afwijkende brievenbussen! Zoals onderstaande...

Buzon betekent overigens 'brievenbus'. Maar vaak staat er ook 'cartas' op en dat kan vertaald worden met (je raadt het al) kaart of brief. De brievenbussen waar Cartas op staat zijn in het basis ontwerp echter weer anders dan de voorgaande...

Maar ook hier kan je weer de nodige afwijkende brievenbussen vinden...

Ik heb hier maar voorbeelden geschetst. Bijna iedere brievenbus die je hier ziet, verschilt van de voorgaande. Al zijn veel concepten en hetzelfde maar staat er weer net een ander figuurtje of afbeelding op. Al met al is het een kleurrijk geheel dat een van de beste voorbeelden is van de Moorse invloeden in Andalucie. Je ziet deze Moorse invloeden overal terug in de streek.

Wijzelf moeten het helaas met een veel simpelere brievenbus doen. Een waar het slot natuurlijk van kapot is, zodat iedereen bij onze post kan....

Om het af te leren... nog even een mooie Delfts blauwe:

En eentje speciaal voor Myrthe.....

Goed weekend allemaal!

In de Duisternis

Geen der ongemakken blijft ons bespaard in het zuiden van Europa. We hebben al dagen zonder warm water gezeten, we kunnen geen televisie kijken, internet doet het vaker niet dan wel, alles valt te pas en te onpas uit elkaar, maar sinds gisteren kunnen we een nieuwe aan ons lijstje toevoegen. We hadden geen stroom.

Dus zaten we zonder licht, ontdooide de diepvries, werd de koelkast warm, konden we niet koken (want dat doen we elektrisch) en waren we overgeleverd aan kaarsen. Wat ben je dan opeens onthand zeg. Want bij een paar lullige waxine lichtjes kan je nog eens fatsoenlijk een boekje lezen. Maar goed, ik ga weer iets te snel.

Gistermiddag kwamen we dus thuis en kwamen we erachter dat we geen electriciteit hadden. Aangezien er twee appartementen boven ons wordt verbouwd en we daarom van de week ook al twee uur zonder water hadden gezeten, gingen we er vanuit dat de stroom tijdelijk even was afgesloten. We hoorden ook geen enkel geluid van elektrisch apparaten bij de buren. Aangezien je in deze huizen alles van elkaar hoort, was dat dus een teken dat ze ook geen stroom hadden.

Toen echter de situatie zo bleef duren, bleken we echter mis te zitten met onze gok. Na een rondje door het appartement bleek dat wij namelijk de enige zonder stroom waren. We hadden natuurlijk al onze schakelaars al geprobeerd en we wisten dus dat het probleem in ieder geval niet bij ons binnen zat. Maar goed, ga dan maar eens in je beste Spaans aan de buren proberen uit te leggen wat er aan de hand is.

Er is zogezegd niet sprake van een taalbarriere, maar van een heuse taalkloof. Zij spreken geen woord engels en wij maar een paar woorden Spaans. Maar goed, na veel gehannes met een woordenboekje en goede bedoelingen van beide kanten, heeft een buurvrouw voor ons met de huisbaas gebeld en de situatie uitgelegd.

Dezelfde avond is de huisbaas langsgeweest met een tas vol kaarsen (die hadden we zelf ondertussen ook gekocht) en de mededeling dat hij morgen om 9.00 meteen voor ons zou regelen dat alles werd opgelost. Hij zou ons dan meteen bellen.
De volgende ochtend belde hij natuurlijk pas tegen 11 uur, maar waarachtig een uur later was dan toch alles opgelost en hadden we weer elektriciteit.

Waarom we geen stroom hadden? Ik heb geen flauw idee. Mijn vermoeden is dat de huisbaas gewoon simpelweg de stroomrekening voor dit appartement is vergeten te betalen. Aangezien er geen enkele monteur of iets aan te pas is geweest, vermoed ik dat we gewoon een dagje zijn afgesloten. Maar goed, we hebben het weer overleefd en vanavond kunnen we gelukkig weer koken.

Volgende keer zal ik dan echt het sfeerberichtje plaatsen, waar ik het de vorige keer over had. Het eerst deel over het dorpje waar ik verlijf is onderweg ;)

Over Vissen en Hormonen

Ik heb al een paar keer beloofd dat ik wat meer zo schrijven over het onderzoek waar we hier mee bezig zijn. Ik zal nu dan ook proberen het zo goed mogelijk uit te leggen.

We doen onderzoek met slibtong, dit is een platvis. Je moet weten dat een platvis niet vanaf zijn geboorte plat over de bodem beweegt, maar in zijn jeugd gewoon als de meeste andere vissen door het water gaat. Dit betekent dat de vis gewoon twee zijvinnen heeft en een normale bouw. Tijdens de ‘puberteit’ van de vis zal deze een metamorfose ondergaan. Één van de twee ogen verplaatst van de ene kant naar de andere kant en een zijvin verdwijnt. De kant waar ooit een oog en zijvin zaten, wordt de buikkant van de vis.

Deze verandering tijdens de ontwikkeling van de vis is het gevolg van de aanmaak van schildklierhormoon (T3, T4) binnen de vis. Schildklierhormoon heeft ook binnen de mens een hele belangrijke rol bij de ontwikkeling en metabolisme (energie opname). Wat wij nu onderzoeken is of stress-hormoon (cortisol) invloed heeft op de afgifte van schildklierhormoon en andersom.

Op deze manier kijk je of stress invloed heeft op groei en ontwikkeling van de vis. Voor de visindustrie is dit een heel belangrijke vraag. Het onderzoek wordt echter gewoon vanuit de universiteit verricht en dus niet door of in opdracht van de visindustrie. We zijn dus onafhankelijk en hebben hierdoor de mogelijkheid ook wat extra metingen te doen, die minder met de directe vraag te doen hebben.

Dit klinkt natuurlijk allemaal leuk en aardig, maar hoe doe je zoiets nou?

De basis is vrij simpel. Je spuit schildklierhormoon in bij een groep vissen en vervolgens kijk je na 1, na 3 en na 7 dagen wat de waarde is van de stresshormonen en schildklierhormonen binnen deze vis. Je doet dit ook een keer met stresshormoon en een keer als je geen hormoon inspuit. Zo kijk je naar de effecten van de hormonen op elkaars waarden.

In de praktijk betekent dit dus dat je bijna 120 vissen inspuit en van deze vissen na 1 dag een groep doodt, na 3 dagen een groep en na 7 dagen een groep. Uit deze vissen haal je het bloed en de organen en in deze weefsels ga je vervolgens je metingen doen. Op dit moment hebben we alle organen verzameld en ingevroren en de komende weken zullen we druk zijn met de metingen van de verschillende hormonen in de verschillende weefsels.

Lieke en Noortje zullen vooral bezig gaan met het meten van de hormonen in de weefsels. Ikzelf zal vooral druk zijn om te kijken of de genen die coderen voor deze hormonen ook meer worden afgelezen. Dit betekent dat we vanaf volgende week in een ander lab aan het werk zijn omdat we andere technieken gebruiken.

Na deze droge uitleg van het onderzoek, beloof ik jullie dat ik jullie komende week weer wat uitgebreider zal berichten over het leven hier en de sfeer in Puerto Real.

Een dagje als... Spanjaard (in opleiding)

Om jullie een beetje in idee te geven van hoe mijn leven er hier tegenwoordig uitziet, zal ik met jullie een gemiddelde doordeweekse dag doornemen. Het is voor mij een moeilijk stukje om te schrijven, omdat er niet echt een vast patroon bestaat. De Spanjaarden nemen de dag zoals deze komt. Dit kan betekenen dat we de ene dag heel vroeg eten of juist laat en dat ook de eindtijden van een werkdag niet vaststaan. Iedere dag is anders.

De wekker gaat meestal tussen half acht en acht uur ’s ochtends. Na een korte douche is het tijd voor het ontbijt dat bestaat uit een goede kop koffie,een of twee geroosterde boterhammen met beleg (spaanse kaas, pate, jam oid). Tussen half negen en negen uur vertrekken we dan richting de faculteit. Dit is ongeveer 20-25 minuten lopen of 10 minuten met de bus. De bus rijdt echter onregelmatig, dus bij mooi weer (bijna altijd) lopen we dus gewoon. We hebben nog maar een keer de bus gepakt.

Op de universiteit aangekomen, gaan we naar de 1^e verdieping van vleugel C waar ons lab zich bevindt. We hebben maar een klein lab en delen dit met Yvette (onze begeleider), Nacho, Lucho, Pato, 2 Portugese studentes en Prof. Juanmi (Mancera). Het is erg krap maar wel gemoedelijk en gezellig.

Op de faculteit hebben we meestal rond half twaalf een koffie pauze van een kwartier. Maar ook dit is afhankelijk van hoe alles loopt. De Spanjaarden eten dan meestal un moyette con tomate y aciete. Iets wat je je moet voorstellen als een broodje dat ze doordrenken met olijfolie en vervolgens besmeren met tomaten’prut’. Soms doen ze hier nog een laagje Serranoham tussen. Het is erg smakelijk, vind ik. Voor de Spanjaarden is dit hun ontbijt. Ik moet er zelf niet aan denken dat ik pas om 11 uur voor het eerst zou eten. Wij ontbijten dan ook gewoon, alleen lichter dan thuis.

Rond twee uur/ half drie gaan we lunchen. Een lunch bestaat uit een warme maaltijd met toetje en iets te drinken. Iedere dag is er een nieuw keuze menu waaruit je kan kiezen. Dit wisselt van visfiletjes tot hamburgers, asperges tot salade en vla tot fruit. Na een week vind ik het nog afwisselend, maar het kan goed zijn dat ik over een paar weken klaag dat er altijd hetzelfde is. Ik kan dit na een week natuurlijk moeilijk beoordelen.

Na de lunch beginnen we weer een keer. Hoe laat? Tja, 3 uur? Half 4? 4 uur? Het is maar net hoe het loopt en wat er te doen is. Hoe lang we op de universiteit blijven is ook sterk afhankelijk van het werk. Dit kan al om 5 of 6 uur zijn, maar ook pas tussen 8 en 9 uur. Het komt zoals het komt.

Meestal lopen we dan op de terugweg langs de supermarkt om boodschappen te doen. Vervolgens nemen we thuis de tijd om even bij te komen. Even internetten (als het netwerk er is), boekje lezen, nog wat dingetjes voor het onderzoek opschrijven of lezen, even lekker onder de douche. Net waar we zin in hebben.

Meestal proberen we tussen 9 en half tien te gaan koken, zodat we een half uurtje later het eten op tafel hebben staan. Na het eten blijven we meestal nog even aan tafel zitten kletsen en dan is het al snel afwassen en opruimen. Het laatste wat ik doe is meestal het afval aan de straat zetten. Dat kan hier iedere avond en gebeurt in gewone plastic zakjes van de supermarkt (geen specifieke vuilniszakken). De dames gaan daarna vrij snel naar bed, ik blijf meestal op tot tussen twaalf en één stukjes schrijven zoals deze etc.

Het klinkt nu misschien alsof ik weinig vrije tijd heb en de hele dag bezig ben, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Dat is dan echter een vertekend beeld. Het kan zijn dat je een hele lange dag hebt, maar vaak heb je dan ’s middags meer rust. Maar soms ben je ook al vroeg klaar en dan heb je nog uren de tijd voordat je gaat eten. Het is dus erg afwisselend

Geen patatas?!

Binnenkort even een wat langer berichtje over hoe een dag er hier uitziet met meer foto’s. Nu even kort een paar dingen die mij wisten te verbazen de afgelopen week.

We zijn ondertussen druk onderzoek aan het doen en ik luister ondertussen moeiteloos naar de naam ‘Jeronimo’ (spreek uit: Geroniemoo). Jeroen blijkt namelijk moeilijk uit te spreken te zijn voor de Spanjaarden (goh!). Noortje is overigens verbasterd tot ‘Nora’. Spaans verstaan en spreken blijft moeilijk, maar we doen allemaal ons best om iedere dag wat op te steken. Op het lab weten we ons gelukkig in het Engels te redden.

Afgelopen woensdag was een erg slechte dag met veel regen. Het kwam zogezegd met bakken uit de hemel. De rest van de week hebben we ook wel enkele buien gehad, maar niet zo constant en hard als woensdag. Vanaf vandaag is het hier weer mooi weer te worden. Circa 20 graden, zonnig en wel veel wind (we zitten immers aan zee). Als het hier overigens regent of waait is het nog steeds warm, het is hier overdag nooit koud. ’s Nachts daalt de temperatuur wel sterk.

Maar goed, woensdag regende het dus en Spanje is hier niet op berekend. Dit betekende op de universiteit dat enkele keren de stroom uitviel. Dan was het even een paar seconde donker en al snel was het weer terug. Moet je je voorstellen dat in Nederland bij iedere bui de stroom uit zou vallen. Maar op het lab keek niemand er van op of om.
In de kantine bracht dit wel de nodige problemen mee. Er wordt hier iedere middag warm gegeten. Er zijn verschillende gerechten waar je uit kan kiezen, daarnaast zijn er hamburgers, tapas en stokbroodjes. Bij sommige van deze gerechten worden ‘patatas’ geserveerd. Maar deze konden ze niet frituren toen de stroom was uitgevallen. Als oplossing werd in plaats van friet, gratis een toetje versterkt bij de gerechten. Zo zie je, Spanjaarden nemen alles zoals het komt en lossen het ter plekke op.

Verder hebben we ondertussen het dorpje waar we wonen, Puerto Real, verkend. Er is een winkelstraat met allemaal typische Spaanse winkeltjes. Allemaal winkeltjes waar ze echt vanalles en nog wat hebben en je vaak nog wordt bediend. Er is een toonbank, je zegt wat je wil en zij halen het voor je van achter. Sommige winkeltjes zijn moderner, daar kan je het zelf halen en betalen bij de kassa, maar ook hier hebben ze vanalles.
De helft van de winkelstraat bestaat ongeveer uit banken. Iedere Spaanse bank heeft er zijn vestiging. Dus er zijn minstens 15 filialen in het dorp aanwezig. Waarschijnlijk is dit omdat de Spanjaarden commissie moeten betalen (ongeveer 1 euro) als ze bij een andere bank geld halen dan hun eigen. Hierdoor is het halve dorp dus vol met banken.

Dat was het even voor nu, binnenkort een wat uitgebreider verslag van het dagelijks leven en het onderzoek hier. Wanneer zal een beetje afhangen van mijn internetverbinding. We hebben nu soms op het appartement namelijk ook internet.