Bijna vijf jaar geleden schreef ik voor het laatst op deze plek een bericht aan mijn 'trouwe lezers' en ondertekende mijn bericht met 'Jérôme'. Met een vooruitziende blik merkte ik op: 'wie weet zal het blog op een dag opnieuw geopend worden voor een nieuwe reis naar andere culturen'.
Nou hier ben ik weer!
Vijf jaar later, opnieuw Jerome, maar nu zonder gedoe met accenten, vanuit een zonnig (ja, u leest het goed, zonnig) Engeland voor een nieuw avontuur van 2,5 jaar aan de University of Oxford. Een reis die begon met het binnenhalen van een Rubicon beurs waarmee ik nu de komende tijd onderzoek kan doen op en neer reizend tussen Nijmegen en Oxford. Een verslag van deze tijd vindt u dus hier op de vertrouwde oude plek. En u boft, want we beginnen met een picnic!
Na een twee uur lange busreis vanaf vliegveld, had ik namelijk wel wat ontspanning verdiend. Het was zonde dat in onze is bus geen waterkrachtcentrale was geïnstalleerd, want met de liters zweet die ik en mijn medepassagiers in de dampende bus produceerden, had heel wat stroom opgewekt kunnen worden. Eenmaal buiten de bus en na mijn koffers op mijn kleine studentenkamertjes geplaatst te hebben, was het tijd voor leukere dingen! En wat is er nou leuker dan een picnic in de zon?
Dus toog ik naar de University Parks achter het lab, waar al mijn nieuwe collega's op grote kleden in de zon zaten. Voor ik het wist, had ik een glas Pimm's in mijn handen en genoot van zelf gemaakte lekkernijen. Mijn eigen bijdrage kwam van Albert Heijn: stroopwafels! Dat is overigens een tip voor iedere buitenlandganger: stroopwafels geven je toegang tot ieder feestje.
Ik stamelde nog iets van 'jullie hadden dit per se allemaal voor mij hoeven organiseren' (een droom waar ik snel uit geholpen werd), maar het was in ieder geval een ontspannen manier van binnenkomen.
 |
| De Crime Scene (met andere fietsen) |
Na een geslaagde picnic liep ik weer naar huis en begon me (jawel, na slechts een paar uur in Engeland) te ergeren aan het ontbreken van een fiets. Wat is lopen toch langzaam als je een fiets gewend bent!
Na wat rondvragen over waar ik zo snel een tweedehands fiets zou kunnen kopen, bleek ik geluk te hebben. Ik kon er een lenen van een collega voor de komende drie maanden en dus fietste ik de volgende middag door Oxford! Het is een voorbeeld van hoe een eerste week er uit ziet, je bent alleen maar bezig om allerlei dingen te regelen. Niet leuk om te doen, niet leuk om over te lezen en dus zal ik er ook niet teveel over schrijven.
Liever vertel ik over mijn nieuwe fiets. Heerlijk reed ik door het zonnetje door Oxford, deed mijn boodschapjes, fietste naar het werk en ging te fiets naar een bbq met wat collega's. Na een overweldigende hoeveelheid vlees en weer wat nieuwe mensen ontmoet te hebben, zocht ik mijn fietsje weer op.
Daar stond hij aan het hekje, naast de Saint Mary Magdalen kerk, vredig op mij te wachten. Maar al snel merkte ik dat het een onplezierig ritje zou worden, het zadel was gestolen.... Woon je dus 28 jaar in Nederland zonder dat ooit je fiets wordt gestolen. Ben je drie dagen in Oxford, ben je je zadel kwijt en heb je iets uit te leggen aan een collega....
Nou ja, zo gaat dat dus in je eerste week in het buitenland. Alles wat je wil doen, loopt nog niet helemaal. Er moeten nog dingen geregeld worden, je moet nog een beetje je eigen plekje creëren. Het is als fietsen zonder zadel!
