Vandaag was de mooie dag waarop ik de laatste punten van mijn bachelor binnenkreeg. Jawel, na drie jaren zwoegen zit het erop, het papiertje is binnen. Nou ja, binnen, ik krijg het pas in oktober uitgereikt, maar het is in ieder geval nu behaald. Ik heb er gelukkig geen enkele herkansing voor nodig gehad.
Dat het nu eindelijk rond is, is mooi want dat betekent dat het ook in Parijs definitief kan gaan beginnen. Op 4 september heb ik een informatiebijeenkomst, waarna op 8 september daadwerkelijk de college's kunnen beginnen. Mijn eerste vak zal 'Engels' zijn (ik heb het ook niet verzonnen), maar dat zal voor mij wel voornamelijk Frans worden. Mijn Engels is immers vele malen beter dan mijn Frans.
Tot 4 september zal ik nog genoeg te regelen hebben. Ik ben immers nog niet 100% zeker van mijn kamer. Ook zal ik nog flink wat aan mijn Franse taal moeten werken, maar dan kan het echt beginnen. Tegen die tijd zal ik hier weer mijn verhalen uit Frankrijk plaatsen, voor nu alvast een nieuwe look. Weg met de plaatjes van Cadiz, Vive la France, Vive Paris!
donderdag 31 juli 2008
vrijdag 4 juli 2008
... is terug kijken.
Het is nog maar 1 dag en dan pak ik weer een vliegtuig terug na Nederland. Drie maanden zijn in een sneltreinvaart voorbij gevlogen en al wat achter blijft zijn prachtige herinneringen. En ondanks dat ik nog hier in Spanje ben, word je toch al gedwongen om een beetje terug te kijken op de tijd hier. Het tweede deel van afscheid nemen is terugblikken…
De Universiteit
De Universiteit
Het is moeilijk om de universiteit te beschrijven omdat ik natuurlijk alleen maar werkzaam ben geweest in het laboratorium. Ik heb dus geen college gelopen, practica gedaan en het echte studentenleven mee gemaakt. Toch kan je wel zeggen dat het type persoon dat hier rondloopt niet zo veel verschilt van de Nederlandse biologiestudent. Het is toch een bepaald slag mensen en totaal niet representatief voor de gemiddelde Spanjaard.
Wat wel erg Spaans was, is de manier van onderzoek doen. Het feit dat je gewoon weken zit te wachten op andere mensen of materialen en dat niemand daar van opkijkt. Professoren zijn hier van het afschuif systeem (‘vraag maar aan die en die’) en de controle bestaat hier nauwelijks. Op het lab zelf was het erg druk omdat er veel tijdelijke mensen waren, maar dat is ook wel erg gezellig. Al met al heb ik geen echte resultaten kunnen vinden, maar heb ik des te meer geleerd. Want juist van het op zoek gaan naar verbeteringen en oplossingen, leer je!
Het Weer
In de eerste maand van ons verblijf hier, was het weer slechts voor de maatstaven van deze regio. De eerste week regelmatig regen en daarna bewolkt met een graad of 20. Daarna 2 weken warm weer (30 graden) en vervolgens weer terug naar de bewolking met 20 graden. De Spanjaarden spraken van het slechtste voorjaar in 10 jaar.
Pas vanaf eind mei is het weer echt goed geworden. Iedere dag 30 graden en de laatste 2 weken liggen de temperaturen dagelijks ver boven de 30 graden. Het is nu niet te doen om overdag buiten te zijn, in de zon is het tegen de 40 graden. Als je vanaf de universiteit naar huis loopt (30 minuten) kom je kletsnat van het zweten thuis.
Het Eten
Het eten is in de supermarkt over het algemeen net iets goedkoper dan in Nederland, zolang je tenminste geen ‘gekke’ dingen wilt hebben. Vis is hier natuurlijk stukken goedkoper en dat eten we hier dan ook veel. Reken ongeveer op de helft van de Nederlandse kilo prijs. Kip is hier overigens duur, je betaald 2 euro de kilo meer.
Rijst gebruik de Spanjaarden eigenlijk alleen voor de paella, want andere mogelijkheden zijn hier eigenlijk niet. Een lekker sausje voor rijst is niet te krijgen, tot wanhoop van Noortje en Lieke. Enkele hoogtepunten uit de supermarkt zijn het chorizogehakt, pan de tomate en de verse vis.
Ook op de universiteit heb ik natuurlijk allerlei gerechten voorgeschoteld gekregen, want Spanjaarden eten twee maal daags warm. Tegen een zeer redelijk prijs een volledige maaltijd met toetje en drinken. Zeer aangenaam.
Qua eten heb ik Nederland nooit gemist en hier heerlijk vanalles uitgeprobeerd. Alles natuurlijk met veel olijfolie, veel aardappelen (gebakken, gefrituurd, tortilla) en weinig peper (Spanjaarden houden niet van scherp eten). Enkele plaatselijke hoogtepunten zijn wel de tortilla de camarones, revuelto de chorizo, chocos fritos en de croquetas de jamon.
Beelden uit Puerto Real
Puerto Real
Bestaat er een dorpje dat beter de sfeer van de streek ademt? Slecht onderhouden gebouwen, een barretje op iedere hoek van de straat, smalle straatjes met idem stoepjes, overal keramieken tegeltjes in de halletjes en veel hondenstront. Verder 1 winkelstraat waar om 15.00 's middags niks te doen is, maar waar je om 19.00 over de hoofden kan lopen. Een boulevard waar eigenlijk niks te doen is, maar waar de jeugd 's avonds nog wel eens rondhongt. Een voetbalclub waar iedere zondag het hele dorp naar het eerste elftal gaat kijken. Een parkje voor het station waar de oude mannetjes elkaar ontmoeten en waar ze twee avonden in de week worden verdrongen door drinkende jongelui.
Ik heb er van genoten om in deze heerlijke Spaanse sfeer terecht te komen. Ik loop vandaag voor de laatste keer mijn stamkroeg (ja, dit klinkt erg, nee, is ook erg) binnen om een praatje te maken met de barman en loop nog een keer door de winkelstraat. Dit is Spanje en dit ga ik missen.
Voor zover mijn Spaanse avontuur in notendop en tevens mijn laatste stukje vanuit hier. Vanaf begin september kan je op deze pagina weer terecht voor mijn belevenissen in Parijs!
Tot dan of liever eerder (in levenden lijve)!
De Universiteit
De Universiteit
Het is moeilijk om de universiteit te beschrijven omdat ik natuurlijk alleen maar werkzaam ben geweest in het laboratorium. Ik heb dus geen college gelopen, practica gedaan en het echte studentenleven mee gemaakt. Toch kan je wel zeggen dat het type persoon dat hier rondloopt niet zo veel verschilt van de Nederlandse biologiestudent. Het is toch een bepaald slag mensen en totaal niet representatief voor de gemiddelde Spanjaard.
Wat wel erg Spaans was, is de manier van onderzoek doen. Het feit dat je gewoon weken zit te wachten op andere mensen of materialen en dat niemand daar van opkijkt. Professoren zijn hier van het afschuif systeem (‘vraag maar aan die en die’) en de controle bestaat hier nauwelijks. Op het lab zelf was het erg druk omdat er veel tijdelijke mensen waren, maar dat is ook wel erg gezellig. Al met al heb ik geen echte resultaten kunnen vinden, maar heb ik des te meer geleerd. Want juist van het op zoek gaan naar verbeteringen en oplossingen, leer je!
Het Weer
In de eerste maand van ons verblijf hier, was het weer slechts voor de maatstaven van deze regio. De eerste week regelmatig regen en daarna bewolkt met een graad of 20. Daarna 2 weken warm weer (30 graden) en vervolgens weer terug naar de bewolking met 20 graden. De Spanjaarden spraken van het slechtste voorjaar in 10 jaar.
Pas vanaf eind mei is het weer echt goed geworden. Iedere dag 30 graden en de laatste 2 weken liggen de temperaturen dagelijks ver boven de 30 graden. Het is nu niet te doen om overdag buiten te zijn, in de zon is het tegen de 40 graden. Als je vanaf de universiteit naar huis loopt (30 minuten) kom je kletsnat van het zweten thuis.
Het Eten
Het eten is in de supermarkt over het algemeen net iets goedkoper dan in Nederland, zolang je tenminste geen ‘gekke’ dingen wilt hebben. Vis is hier natuurlijk stukken goedkoper en dat eten we hier dan ook veel. Reken ongeveer op de helft van de Nederlandse kilo prijs. Kip is hier overigens duur, je betaald 2 euro de kilo meer.
Rijst gebruik de Spanjaarden eigenlijk alleen voor de paella, want andere mogelijkheden zijn hier eigenlijk niet. Een lekker sausje voor rijst is niet te krijgen, tot wanhoop van Noortje en Lieke. Enkele hoogtepunten uit de supermarkt zijn het chorizogehakt, pan de tomate en de verse vis.
Ook op de universiteit heb ik natuurlijk allerlei gerechten voorgeschoteld gekregen, want Spanjaarden eten twee maal daags warm. Tegen een zeer redelijk prijs een volledige maaltijd met toetje en drinken. Zeer aangenaam.
Qua eten heb ik Nederland nooit gemist en hier heerlijk vanalles uitgeprobeerd. Alles natuurlijk met veel olijfolie, veel aardappelen (gebakken, gefrituurd, tortilla) en weinig peper (Spanjaarden houden niet van scherp eten). Enkele plaatselijke hoogtepunten zijn wel de tortilla de camarones, revuelto de chorizo, chocos fritos en de croquetas de jamon.
Beelden uit Puerto Real
Puerto Real
Bestaat er een dorpje dat beter de sfeer van de streek ademt? Slecht onderhouden gebouwen, een barretje op iedere hoek van de straat, smalle straatjes met idem stoepjes, overal keramieken tegeltjes in de halletjes en veel hondenstront. Verder 1 winkelstraat waar om 15.00 's middags niks te doen is, maar waar je om 19.00 over de hoofden kan lopen. Een boulevard waar eigenlijk niks te doen is, maar waar de jeugd 's avonds nog wel eens rondhongt. Een voetbalclub waar iedere zondag het hele dorp naar het eerste elftal gaat kijken. Een parkje voor het station waar de oude mannetjes elkaar ontmoeten en waar ze twee avonden in de week worden verdrongen door drinkende jongelui.
Ik heb er van genoten om in deze heerlijke Spaanse sfeer terecht te komen. Ik loop vandaag voor de laatste keer mijn stamkroeg (ja, dit klinkt erg, nee, is ook erg) binnen om een praatje te maken met de barman en loop nog een keer door de winkelstraat. Dit is Spanje en dit ga ik missen.
Voor zover mijn Spaanse avontuur in notendop en tevens mijn laatste stukje vanuit hier. Vanaf begin september kan je op deze pagina weer terecht voor mijn belevenissen in Parijs!
Tot dan of liever eerder (in levenden lijve)!
donderdag 3 juli 2008
Afscheid nemen...
Het is nog maar 2 dagen en dan pak ik weer een vliegtuig terug na Nederland. Drie maanden zijn in een sneltreinvaart voorbij gevlogen en al wat achter blijft zijn prachtige herinneringen. En ondanks dat ik nog hier in Spanje ben, word je toch al gedwongen om een beetje terug te kijken op de tijd hier. Afscheid nemen is terugblikken…
De Mensen
Ik heb nog nooit in zo’n korte tijd zoveel verschillende personen met verschillende nationaliteiten ontmoet. Om een kort overzicht te geven ik heb hier kennis gemaakt met mensen uit Spanje, Portugal, Frankrijk, België, Italië , Polen, Duitsland, Egypte, Libanon, Chili, Brazilië en Nederland. Een geweldig internationale groep die heel open en enthousiast is.
Cádiz & Málaga
Granada, Ronda & Córdoba
Jerez de la Frontera & Tarifa
Gibraltar & Feria
De Mensen
Ik heb nog nooit in zo’n korte tijd zoveel verschillende personen met verschillende nationaliteiten ontmoet. Om een kort overzicht te geven ik heb hier kennis gemaakt met mensen uit Spanje, Portugal, Frankrijk, België, Italië , Polen, Duitsland, Egypte, Libanon, Chili, Brazilië en Nederland. Een geweldig internationale groep die heel open en enthousiast is.
Wat zijn Nederlanders toch verschrikkelijk afstandelijke gesloten georganiseerde individualisten, in vergelijking tot de Spanjaarden hier. Hier heeft iedereen altijd tijd voor een praatje en ben je altijd overal welkom. De mensen zijn allemaal erg open en iedere nieuweling is welkom in de groep. Het is geweldig om zo ontvangen te worden en het is jammer om zo snel alweer afscheid te moeten nemen van deze mensen.
Cádiz & Málaga
De Omgeving
Andalusië is een prachtig gebied dat veel afwisseling biedt qua landschap. Je vindt ongerepte stranden aan de Costa del Luz aan de Atlantische Oceaan, en minder ongerepte aan de Costa del Sol aan de Middellandse Zee, Moerasgebieden tussen Sevilla en Cádiz, Hooggebergte rond Granada en heel veel glooiend landschap waarop olijven en zonnebloemen worden verbouwd (beide voor de olie).
Ook cultureel is de streek uiterst interessant doordat ze is bewoond door Feniciers, Grieken, Carthagers, Romeinen, Arabieren (Moren), Katholieken en de hedendaagse multiculturele bevolking. Vooral de resten van de Moorse bewoning zijn uniek en nergens anders in Europa te vinden. Ik heb het genoegen gehad de hele regio uitgebreid te bekijken met bezoeken aan havenstad Cádiz en stad van de sherry Jerez de la Frontera. Maar ook steden die verder weg liggen zoals Sevilla, Córdoba, Granada, Málaga, Ronda, Arcos de la Frontera, Tarifa en Gibraltar.
Granada, Ronda & Córdoba
Het Dagelijks Leven
Als je aan het terugkijken bent, ben je erg geneigd te kijken naar de bijzondere dingen die je hebt meegemaakt. En dat terwijl het dagelijks leven hier al zo verschilt van Nederland. Ik denk dat het me dan ook wel moeite gaat kosten me weer aan te passen aan het Nederlandse ritme.
Jerez de la Frontera & Tarifa
Vooral de Spaanse onbezorgdheid en ongeregeldheid zorgen voor een uiterst (soms té)relaxte sfeer die zeer afsteekt bij de Nederlandse georganiseerde samenleving. Maar ook simpele dingen als twee maal per dag warm eten, pas rond 14.00 lunchen en rond 22.00 dineren zijn heerlijk. Er zijn ook dingen die ik minder ga missen zoals de gebrekkige badkamer en de geiser voor het warme water.
Gibraltar & Feria
De Feesten
Er is altijd wel ergens een feestje en het is een kwestie van de juiste mensen kennen om al deze feestjes te kunnen bezoeken. Sowieso wordt er iedere vrijdag en zaterdagavond in een park gezellig wat gedronken, alle mensen onder de 30 van het hele dorp komen daar bij elkaar. Daarnaast natuurlijk de feestje in de barretjes en cafetjes.
Maar het meest opzienbarend zijn natuurlijk de feria’s. Deze dorpsfeesten heb ik hier en op de volkskrantsite al eens uitgebreid besproken. Herhalen is hier dan ook overbodig. Toch wil ik wel opmerken dat deze feestjes ook steeds leuker worden naarmate je meer mensen kent (logisch!). Waar ik de eerste keren vooral heb genoten van de bijzondere sfeer en de opzet van zo’n feria heb zitten observeren, was ik de laatste keer zelf bezig om iedereen te zien en gezien te worden. Je ontmoet massa’s nieuwe mensen die allemaal weer ergens anders vandaan komen. Zo spreek je op 1 avond Spaans, Engels, Frans en Duits, maar verschillende personen. Geweldig!
Morgen het tweede deel van mijn terugblik op 3 maanden Spanje...
Maar eerst nog een paar 'biologisch verantwoorde' foto's ;)
Abonneren op:
Posts (Atom)