5 april is een dag die heel belangrijk is geworden. Rood omcirkeld in mijn agenda is het de dag geworden waar ik naartoe leef. Onderweg naar die dag sluit je vanalles af.
Het is af en toe een beetje morbide gevoel. Maar alles wordt een laatste keer. Het laatste vak op de universiteit, de laatste dagen bij Albert Heijn, het laatste tentamen, het laatste werkstuk, de laatste thuiswedstrijd van NEC. Het is erg vreemd om al die dingen af te sluiten, terwijl je nog niet eens zeker weet voor hoelang je weg gaat. Misschien kan ik volgend jaar wel helemaal niet naar Frankrijk en loop ik weer gewoon Nijmegen rond. Het blijft een vreemd gevoel.
Toch ben je langzaam bezig om alles af te bouwen en af te sluiten. In principe is het laatste tentamen niet anders dan enig ander tentamen, maar omdat je er persoonlijk veel meer lading aan geeft wordt het toch belangrijk. Zo is het met alles het besef waarmee je dingen doet, dat groeit. Daardoor worden kleine dingen belangrijk en ga je daar meer van genieten. Een bizar gevoel soms.
De komende week ga ik beginnen met het inpakken van mijn spulletjes. Mijn hele kamer moet leeg! Hiermee zal ik ook mijn tijd in dit huis afsluiten en waarschijnlijk weer veel herinneringen tegen komen. Ondertussen probeer tussendoor tijd door te brengen met iedereen die me lief is, zodat ik iedereen nog een keer gesproken en gezien heb voor ik weg ga.
Stap voor stap komt 5 april dichterbij. Een nieuw begin lonkt....
