In de 4e eeuw voor Christus zat er op de Quirinaal heuvel in Rome een pottenbakkerij. De pottenbakker die hier werkte, was in de hele streek bekend vanwege de fijnheid van zijn vazen. Een rijke Romein bestelde daarom bij hem een vaas met een afbeelding van Jupiter, de oppergod en tevens beschermer van de stad Rome.
De vaas was zo verfijnd dat de rijke man verbood om hem te vullen met olijfolie of andere producten. Het werd een pronkstuk dat werd neergezet in zijn salon. Iedere gast die hij ontving, bleef even kijken naar ‘zijn’ Jupiter. De mensen waren onder de indruk van de vaas en complimenteerden hem met zijn aankoop. ‘Wat een schoonheid! Het lijkt wel van een andere planeet!’
Toen de rijke man overleed, ging de vaas over van generatie op generatie. De reputatie van de vaas werd steeds groter en de pottenbakker die hem gemaakt had, werd vergeten. Er gingen verhalen de ronde doen dat de vaas nog door Aeneas uit Troje was meegenomen.
De vaas ging over van hand op hand. Sommige erfgenamen poetsten hem op, anderen lieten hem verwaarlozen. Maar steeds kwam de schoonheid van de vaas weer boven. Totdat in de 4e eeuw na Christus twee erfgenamen ruzie kregen en beide aan één kant van de vaas begonnen te trekken. Het onvermijdelijke gebeurde, de vaas brak in twee stukken.
Beide erfgenamen gingen er ieder met hun eigen deel van de vaas vandoor en wisten het verval nog wat af te remmen. Maar toen de halve vazen weer overerfden op hun zonen en op de zonen van hun zonen, braken er steeds meer scherven van de vazen af.
De scherven raakten verspreid over Rome en van de afbeelding van Jupiter bleef niets meer over. Opgedeeld in talloze kleine stukjes werd de glorie van de oppergod gebroken en was de schoonheid van de vaas nauwelijks nog te zien.
Toch zijn er tegenwoordig nog scherven van de vaas te vinden in Rome. Zo tref je hier een stukje van Jupiter’s voet of daar een opgepoetste bliksemschicht. De scherven verraden stuk voor stuk hoe mooi de vaas ooit geweest moet zijn, maar nooit meer zal de volledige grootsheid van Jupiter zichtbaar zijn. De schoonheid is gehavend en al wat rest zijn scherven…
Deze week op Tour du Monde een terugblik op de vakantie. Na een maandje op verschillende plaatsen in Europa mijn ogen de kost te hebben gegeven, heb ik enkele verhalen opgetekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten