Het belooft wat anders te worden dan 2008. Ik heb een richting moeten kiezen en zit nog maar met 14 mensen in de zaal en dat is eigenlijk wel heel erg fijn. De vakken die ik nu krijg zijn precies waarvoor ik naar Parijs ben gekomen. Bovendien is het een gezellige groep en het contact met de docent is enorm toegenomen.
Dat levert meteen heel andere colleges op. Zo heb ik deze week al een scheldende docent voor de groep gehad, omdat zijn powerpoint presentatie niet goed werkte en een docent die verschillende kunstwerken in zijn presentatie had verwerkt. Bij ieder doek werd ons weer gevraagd wie het had geschilderd.
Dan komt nu de huiskamervraag…. Hieronder heb ik twee van de werken geplaatst die mij afgelopen week ook gevraagd werden in de collegezaal. Nu aan u de vraag, van wie zijn deze doeken?
Voor het antwoord op deze vraag houd ik u nog even in spanning.
Omdat er nu nog maar 14 mensen bij me in de groep zitten, zie ik andere mensen meteen een stuk minder. Gelukkig kom je nog weleens wat personen tegen in de metro of tussendoor op de universiteit en dat geeft de kans om een beetje bij te praten. En anders spreek je gewoon met iemand af. Zo ben ik afgelopen maandag een hapje gaan eten met Clément.
We hadden al maanden geleden afgesproken dat we dat zouden doen, maar de datum werd steeds opgeschoven. Uiteindelijke zaten we afgelopen maandag in een restaurant vlakbij de Opera. Er hing een hele huiselijke sfeer niet in de laatste plaats door de eigenaar die je ontvangt alsof je een goede kennis bent. Bovendien zijn de toetjes al uitgestald bij binnenkomst en staat de koelkast midden in het restaurant.
Het werd een avond waarbij Clément mij vermanend toesprak dat ik wel wat ‘Fransere’ gerechten had kunnen kiezen en vertelde dat het onbeleefd was om sla met je mes te snijden. U snapt dat hij dit zei, terwijl hij zijn sla aan het snijden was met zijn mes. Het werd een gezellige avond waarbij ik als Nederlander zijnde verschrikkelijk op moest passen dat ik niet te snel at. Immers in Frankrijk tafelt men en in Nederland eet men.
Ik voel ondertussen dat u nog een aantal prangende vragen heeft. Ter opheldering enkele antwoorden: de voertaal was bij aanvang Frans maar liep tegen het eind van de avond over in Engels, ook werden er enkele woorden Nederlands gesproken. Afrekenen ging op zijn Frans, Clément nodigde uit dus betaalde, ik deed meteen de wederuitnodiging om het binnenkort nog eens over te doen. Misschien kom ik zo ooit nog eens van de Nederlandse imago af?
O ja, en dan die andere vraag. De twee werken waren van Manet en Magritte. Ik hoop dat u de eeuwige roem, die aan deze vraag verbonden zat, gewonnen heeft! Mij is het in de collegezaal in ieder geval gelukt, evenals een handvol andere schilderijen.
Voor zover dit kijkje in mijn drukke week hier in Parijs. Volgende week meer en voor nu:
Bon week-end à tous!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten