Natuurlijk ga ik u ook deze week weer iets vertellen over het leven in Parijs, zoals u van mij gewend bent. Maar eerst een paar informatievere opmerkingen. Afgelopen week heb ik mijn eerste studiejaar in Frankrijk afgerond met een presentatie. Hierdoor heb ik ook de laatste studiepunten binnengehaald en heb ik dit jaar afgesloten zonder dat ik iets moet herkansen in de zomer.
Dit geeft mij de mogelijkheid om 9 juli de trein naar Nederland te pakken. De rest van de maand juli en begin augustus zal ik dan in ieder geval in Nijmegen vertoeven. Voor de berichtgeving op dit blog heeft dit geen gevolgen. Ik ben van plan ook tijdens de zomer hier berichten te plaatsen, al zal het onregelmatiger zijn dan tot nu toe. Tijdens mijn verblijf in Nederland ben ik verder gewoon via mijn Nederlandse telefoonnummer te bereiken.
Maar goed, genoeg geklets, terug naar de gouden broekjes aan de boulevard Montparnasse.
U hoeft overigens niet bang te zijn om dadelijk een foto van mijzelf in een gouden broekje aan te treffen, want ik heb het genereuze aanbod van Roel afgewezen. Het mocht dan wel warm zijn, er zijn esthetischere oplossingen om verkoeling te vinden. Om me heen dachten mensen hier overigens anders over, zo bleek uit de schaars geklede lichamen die af en toe langskwamen.
Een gouden broekje vinden was geen probleem geweest. Het was namelijk Gay Pride in Parijs en wie denkt dat dit een statement is voor de homo-emancipatie, die zit er naast. Het ooit idealistische evenement is verworden tot een commercieel vehikel waarbij op iedere straat hoek t-shirt, gekleurde vlaggen en meer ongein te koop is.
Het is geen geheim dat ik persoonlijk nogal een afkeer heb van het overdreven gedoe tijdens de gemiddelde homoparade. Maar toen Roel en ik afgelopen weekend toch in de buurt waren, moesten we er toch even langs. En aangezien ik me van TV voornamelijk een man met een hoed en een roze stropdas op een boot herinnerde, ging ik op zoek naar de man met de hoed.
Maar dat bleek nog niet zo simpel. Toen ik tussen de talloze roze en paarse exemplaren een eerste zwarte hoed vond, bleek hieronder een breedgeschouder man met snor te zitten die in 'kleren' liep waarvoor minstens vijf koeien het leven hadden gelaten. En het volgende hoedje dat ik zag, maakte zulke soepele heupbewegingen. Dat kon nooit iemand uit een Nederlands kabinet zijn.
Het leek wel alsof iedereen vandaag een hoofddeksel droeg om zich te beschermen tegen het felle zonlicht. Maar die ene man die ik op TV had gezien, was natuurlijk nergens te bekennen. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik Plasterk ook niet had verwacht tijdens dit Parijze homofeestje. Ik was eigenlijk meer op zoek naar Bertrand Delanoë, de homoseksuele burgemeester van Parijs.
Maar toen we zolang in de zon hadden gestaan dat we overal waanvoorstellingen van mannen met hoeden zagen, werd het tijd om een koelere plek op te zoeken. Zonder Plasterk of Delanoë te hebben gezien, verliet ik de boulevard met de 'knapste jongen' van de hele parade. Toen ik maandagochtend de krant opensloeg, las ik dat Delanoë er wel had rondgelopen. Maar of hij ook een hoed op had? Misschien zelfs wel een goud onderbroekje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten