Over Wind en Regen

In de week dat Amerika zijn nieuwe Messias begroette, de week dat Wilders toch discriminerend bleek te zijn en de week dat er doden vielen in de crèche, in die week ging ik terug naar de stad waar de zon schijnt tussen de regen door en de Franse kaas nog altijd fromage français wordt genoemd, naar Parijs dus.

Er was niet zoveel veranderd in Parijs. Mijn kamer lag nog steeds op de 6e verdieping, de kerstversiering hing nog aan de bomen en Mona lachte lief als altijd. Toch was het anders dan voorheen, immers de Eiffeltoren wordt dagelijks 1 uur korter verlicht en er hingen nieuwe reclameposters in de metro. O ja, en het regende.

Erg schokkende veranderingen zijn dus achter wegen gebleven. Ik begon in ieder geval mijn oude leventje weer op te pakken. Boodschapjes doen, iedere dag weer koken (ik mis jou ook, mams), een wandelingetje door de stad, boekje lezen, het bekende liedje. Ook ikzelf was dus niet echt veranderd.

Toch heb ik deze week nog een paar verbazingen die ik jullie niet wil onthouden. Zo wenst iedereen hier elkaar nog een Gelukkig Nieuwjaar. Nou dacht ik altijd dat Driekoningen zo’n beetje de grens was, maar hier kom je er dus niet onderuit. Ik ben dus ook heel benieuwd of ik 2 februari als ik weer in de collegezaal zit, nog steeds ‘bonne année’ naar mijn hoofd geslingerd krijg. Wie weet.

Ook ben ik er vandaag achtergekomen dat Fransen bang zijn voor de wind. Tussen twee buien door had ik namelijk bedacht dat het leuk zijn het Park Buttes Chaumont te bezoeken. Dit park ligt aan de noordoostkant van Parijs en heeft een enorme rotspartij in het midden waar een grote brug naartoe loopt en bovenop een klein prieeltje staat. Een mooi park dus.

Goed, ik dus in de metro, daarna uitgestapt in de buurt van het park en even een rondje in de buurt gelopen. Het is overigens een treurige buurt, maar dat doet er nu even niet toe. Ik kom dus bij het park aan en dan blijken alle poorten gesloten te zijn! Achteraf lees ik op internet dat vandaag alle parken in Parijs gesloten waren wegens de hevige wind. De Fransen zijn niet zoveel gewend, zullen we maar zeggen.

Goh Jeroen, was dit nou het meest schokkende wat je deze week hebt meegemaakt? Uhm, nou… Ik heb deze week een paart dingen geregeld, zo ben ik nu zeker van de nieuwe kamer en kan ik er waarschijnlijk per 1 maart in. Ook heb ik mijn laatste punten opgehaald en heb ik wat verzekeringsdingen geregeld. Verder heb ik rustig aangedaan. Dus tja… Volgende week misschien een spannender verhaal.
Tot die tijd.... Bon week-end à tous!