Saint Nicolas

Om 12 uur vanmiddag was het klaar. De colleges van het eerste half jaar zaten erop. Om 12.01 ging er dan ook een vreemde golf door de collegezaal. Het besef dat de lessen erop zaten, maar tegelijkertijd het besef dat het harde werken nu pas begon. Er is nu één week de tijd om flink te leren om daarna in een week maar liefst 9 keer een tentamen maken.

Bovendien was het college het laatste dat we met zijn allen (dik 100 man) hebben gevolgd. Vanaf januari kiest iedereen een richting en zijn de groepen veel kleiner. Sommige mensen ga je dus minder zien en daardoor werd dat vreemde gevoel nog eens versterkt. Uit het niets kwam er een gitaar tevoorschijn. Twee mede studenten hadden een liedje over de master geschreven onder de passende titel ‘Nooit zonder mijn PCR’.

Voor de niet biologen onder ons, PCR is een techniek waarmee DNA vermenigvuldigd kan worden. Het was dan ook een nogal spottend nummer, waarbij allerlei dingen uit het afgelopen half jaar op de hak werden genomen. Lachend gingen we na afloop allemaal de zaal uit en wensten we elkaar veel succes met het leren. Nog 9 dagen te gaan….

Ik besloot na afloop van dit laatste college niet meteen met mijn neus in de boeken te gaan zitten, maar Sinterklaas te vieren op zijn Frans. U zult zeggen, wat is dat ‘Sinterklaas vieren op zijn Frans’? Mijn antwoord: Ik heb werkelijk geen flauw idee. Maar gelukkig kan ik goed improviseren...

Dus nam ik de metro naar het hartje van het 3e arrondissement en bracht een bezoek aan de Sinterklaas kerk. Dit is geen kerk voor lieden die ook na hun 10e levensjaar nog in Sinterklaas geloven, maar gewoon een katholieke kerk die gewijd is aan de heilige Sint Nicolaas. Ze noemen de kerk hier dan ook Saint-Nicolas-des-Champs (Sinterklaas van de Velden), naar de ‘Turkse’ heilige uit de 4e eeuw.

Mijn improvisatie bleek voldoende te zijn, want er hing een groot spandoek “Sinterklaasfeest van 4 tot en met 7 december”. De spanning gierde dan ook door mijn lijf toen ik de kerk binnenstapte. Zouden de pepernoten mij bij binnenkomst langs mijn oren vliegen? Zou ik misschien de Goedheiligman voor het eerst in 10 jaar weer eens de hand kunnen schudden? Ik stond te trillen op mijn benen.

Toen de deur achter mij dichtviel, kwam de anticlimax. Heiligschennis! Het eerste dat mij in het oog sprong, was een kerststal. Het mag toch alom bekend zijn dat kerst pas gevierd dient te worden, nadat de Sint het land heeft verlaten. Maar al snel zag ik in, dat vanuit Frans perspectief de Sint het land al had verlaten. Hij liep immers in Nederland rond.

Maar even verder kijken dus. Achter in de kerk bleek er een ‘braderie’ aan de gang te zijn. Braderie dient dan gelezen te worden als een chic woord voor rommelmarkt. En met alle respect voor alle ijverige vrijwilligers die de talloze spulletjes bij elkaar hadden gesleept, rommel was het. Kleren, spelletjes, video’s, boeken, servies, alles was te koop. Maar de pepernoten en speculaasjes waar ik naar op zoek was, waren natuurlijk nergens te vinden.

Tot mijn oog viel op een soort taai-taai koek in een chocolade-jasje. Om de kerk te steunen, heb ik deze dan maar gekocht. Bovendien was mijn maag ook niet ontevreden over mijn aankoop. Op ‘braderie’ leerde ik ook dat ik een dag te vroeg was. Het Sinterklaasfeest in de betekenis van kinderfeest zou zaterdagmiddag 6 december worden gevierd en ik viel helaas niet in de leeftijdscategorie die mee mocht doen.

Enigszins gedesillusioneerd ging ik dan ook weer naar huis. Eenmaal thuis besloot ik nog maar een beetje verder te improviseren. Bij het trekken van de lootjes trok ik verassend genoeg mezelf. Na lang nadenken, besloot ik hutspot voor mezelf te maken. Het werd toch wel de meest smakelijke surprise die ik in al die jaren heb gehad. En het gedicht, tja... dat moet ik u helaas verschuldigd blijven....