We hadden het gefixt. De blonde krullen van Noortje, de lange benen van Lieke en tja, de drie woorden Spaans van mij waren genoeg om de barman over te halen. De barman is overigens een goedlachse beetje dikke man die altijd in is voor een praatje, wat lastig is voor Hollanders die niet zoveel Spaans spreken. Uiteindelijk komen we er samen gelukkig altijd uit en zo ook deze ochtend.
We konden dus ’s avonds Holanda-Romania kijken en dat was al een meevaller. Je begrijpt natuurlijk dat eigenlijk ieder ander barretje voor Italia-Francia koos. We zaten ’s avonds dan ook in met maar enkele anderen in dit barretje. Aangekleed in het oranje. Want vooraf aankondigen dat je komt kijken, verplicht natuurlijk tot iets. De wedstrijd kon beginnen.
In de bar waren nog een paar andere mensen aanwezig die geanimeerd zaten te kijken hoe die Hollanders dat voetbal beleefden. Uiteraard gniffelend bij iedere kans voor de Roemenen. De duimen werden omlaag gestoken, ondertussen roepend dat het maar niks was met Nederland vandaag.
Halverwege de wedstrijd kwam er echter een man met wel heel veel interesse onze kant op gelopen. Of we Nederlanders waren? Een vraag die we ondertussen natuurlijk niet meer ontkennend konden beantwoorden. Maar voor we het wisten vroeg hij “Op vakantie?”, maar dan wel in 100% Nederlands. Iets wat ik hier nog nooit heb meegemaakt.
Een Spanjaard die Nederlands sprak… en ik maar denken dat ik ondertussen alles hier wel had meegemaakt. Al snel ontstond er in de Spaanse bar onder de wedstrijd dan ook in gesprek in het Nederlands met de Spanjaard. We moesten uitleggen wat we hier deden, waar we woonden, voor hoelang we hier waren. Hij was geïnteresseerd.
Ondertussen kwamen we ook meer over hem te weten. Hij was gastarbeider geweest in Nederland. Na 40 jaar trouwe dienst mocht hij met pensioen en was hij teruggekeerd naar zijn geboortegrond; Puerto Real, Spanje. Zijn kinderen woonden nog steeds in Nederland, zij waren daar immers opgegroeid.
Ondertussen werd het 1-0 en ging hij naar huis. In plaats van “Hasta Luego” werd er geroepen “Tot ziens” en “Dag”. De wedstrijd ging verder en de sfeer bleef goed, het werd immers 2-0. Een Hollandse avond in Zuid-Spanje. Toch even het ‘Ons-kent-Ons’ gevoel, met een Nederlandse Spanjaard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten