Tussen Storm & Luwte

In de week dat de Fransen door Sarkozy Europa door de strot geduwd krijgen, l’Equipe een ware hetze voerde tegen bondscoach Domenech en Parijs als klap op de vuurpijl de paus op bezoek krijgt, in die week, maakte ik kennis met mijn nieuwe woonplaats…

Maandagochtend en l’Equipe kopt ‘DAT HET VERANDERT, EN SNEL!’. Het Franse elftal (les Bleus) had zich geblameerd tegen de Oostenrijkers (verlies 3-1) en de Franse sportkrant had maar liefst 7 pagina’s nodig om dat nieuws te brengen. Iedere pagina werd het grimmiger. Op pagina 5 aangekomen, werden alle plus en min punten van de mogelijke opvolgers van bondscoach Domenech al opgesomd. Alsof het zeker was dat hij zou vertrekken….

Ondertussen zat ik in de metro en volgde ik de route die ik het komend jaar dagelijks ga afleggen. Op naar de universiteit Pierre et Marie Curie. Op hemelsbreed 800m van de Notre Dame, naast de Jardin de Plantes volg ik komend jaar mijn colleges. En ik begon deze week met werkgroepen Engels. Als nauwelijks Frans sprekende, kan je je geen beter begin wensen!

Dinsdagochtend kopt l’Equipe ‘ZE HEBBEN HEBBEN DOMENECH BEHOUDEN ZONDER VERTROUWEN IN HEM’. Een kop zó groot dat, hij moest worden verdeeld over 2 pagina’s. Uitgelekte rapporten werden gepubliceerd waaruit bleek, dat een groot deel van de bond niet achter de bondscoach staat. Ook de andere kranten hebben nu koppen over het Franse team.
En daar zal Sarkozy niet blij mee zijn geweest.

Waarom niet? Nou Sarkozy had graag zelf het nieuws van de dag willen zijn. Hij sloot namelijk namens de EU een akkoord met de Russen en de Georgiërs. En dat wil hij graag verkopen. De Fransen hebben net als Nederland NEE gezegd tegen de Europese grondwet. Frankrijk is dit half jaar voorzitter van de EU en loopt Europa enorm te promoten. Dagelijks is er wel iets met Europa en Sarkozy in het nieuws. En het akkoord met de Russen is een Franse triomph!
In de stad wordt Europa ook getoond. De Franse vlag onder de Arc de Triomphe moet de Europese vlag naast zich dulden. En er zijn 12 Europese sterren op de Eiffeltoren geplakt. Sarkozy probeert Europa te verkopen.

Ondertussen begin ik wat mensen te leren kennen in mijn werkgroep. Een aardig groep mensen die uit alle delen van Frankrijk komen. Ongeveer 40% van de mensen in mijn master stroomt namelijk in van andere universiteiten. Het Frans dat gesproken wordt in de pauze gaat mij allemaal nog iets te snel, maar gelukkig spreken ze af en toe ook een woordje Engels.

Als 'les Bleus' op woensdag hun wedstrijd tegen Servië winnen, gaat de storm rond Domenech liggen. Volgens l’Equipe ‘tijdelijk’, want hij moet ook nog maar eens tegen Roemenië winnen in oktober. De hetze van de krant is dan ook nog niet voorbij. De andere kranten zijn wat milder en steunen Domenech wat meer na deze overwinning.

Op donderdag loop ik de metro uit en kom ik een bekende tegen. Iemand die ik eerder deze week ontmoet had op weg naar mijn werkgroep. En ook op het universiteitsterrein moet ik zowaar een keer iemand groeten. En dat groeten gaat op zijn Frans. Dus niet gewoon hallo zeggen en doorlopen (zoals in Nederland). Nee, vriendelijk hallo zeggen, een hand geven en even vragen hoe het gaat. Kort, simpel, maar heel vriendelijk.

Het nieuws begint langzaam plaats te maken voor het bezoek van paus Benedictus XVI. De paus is namelijk vrijdag en zaterdag in Parijs en gaat daarna verder naar Lourdes. Hij wordt aan de Fransen in de kranten voorgesteld als de grote onbekende intellectueel, die het maar zwaar heeft om de populaire Johannes Paulus II op te volgen. Vrijdagnacht om 12.00 maakt de paus een tocht door de Parijse straten, kaarsen worden gratis verstrekt!

Vrijdagochtend loop ik te zwoegen op een Franse test. Deze test gaat bepalen hoeveel uur Franse les ik in de week ga krijgen (dinsdag uitslag). Er is nog veel te regelen: verzekeringen, bankzaken, metroabonnementen, je kan het zo gek niet bedenken. Ook bezoekjes aan de supermarkt, de wasserette en het postkantoor. Maar aan het eind van de week is er al veel geregeld. Alles begint op zijn plek te vallen en dat geeft rust.

En nu ik die rust hier een beetje begin te vinden, kan ik iedere dag meer genieten van de stad hier om me heen. Een stad die zich druk maakt om sport, politiek en religie, maar die ik dagelijks met een metrovaart doorkruis. De drukte van de stad blijft achter boven de grond. Als de metrodeuren zich sluiten, ga ik mijn eigen rechte weg door de chaos om me heen.