Een dagje als... Fransoos (in opleiding)

Het is nu vijf maanden geleden dat ik op deze plek een stukje plaatste over een dag uit mijn leven in Spanje. Ondertussen heb ik Spanje verlaten en heb ik Frankrijk bereikt. Een nieuw thuis, een nieuwe studie, een nieuw ritme en dus, tijd voor een nieuw stukje.

Het is zeven uur ’s ochtends als de wekker gaat. Ik vouw me uit mijn hoogslaper, maak me dun om mijn douche te bereiken en laat me rustig nat worden. Tegen de tijd dat mijn enkels helemaal onder water staan, zet ik de kraan uit en verlaat ik de douche. Na een simpel ontbijt (kop koffie en twee sneetjes geroosterd brood met het een of ander), pak ik mijn tas en verlaat de kamer.

Het is kwart voor acht als ik de deur achter me sluit en het is tien voor acht tegen de tijd dat ik weer ben afgedaald tot N.P.P. (Normaal Parijs Peil, ook wel bekend als de begane grond). Die 6 trappen gaan je nou eenmaal niet in de koude kleren zitten. Maar goed, gelukkig is het nog maar een klein stukje voordat ik me neer kan ploffen in de metro.

Als ik tenminste kan zitten, want rond dit tijdstip lijkt meestal heel Parijs precies in dezelfde metro te moeten. Met het gratis ochtendblad in de hand (Metro, 20 minutes danwel Direct Matin) stap ik de metro in. Na over te hebben gestapt op lijn 1 op station Charles de Gaulle en vervolgens op lijn 7 op station Musée de Louvre, mag ik op station Jussieu eindelijk het ondergrondse gangenstelsel verlaten. Het is nu meestal zo’n tien voor half negen.

Tussen 8.30 en 12.45 zit ik in de collegezaal (hier ‘amphithéâtre’ geheten) en volg ik colleges (2x twee uur, met hiertussen een kwartier pauze). Ik ben hierna meestal redelijk platgel*ld (mijn excuses, maar zo is het toch echt). En wat krijg je als helemaal platgel*ld bent? Juist! Honger! Maar dat kan ook aan het tijdstip liggen misschien.

Hoe dan ook, ik ga dus wat eten. Waar ik dat doe, ligt een beetje aan de rest van de dag. Als ik ’s middags geen werkgroepen heb, doe ik dit gewoon thuis. Ik ga dan met de metro weer terug en eet daar. Anders koop ik op de campus, of daar net buiten even een stokbroodje met het een of ander.

Zoals gezegd heb ik ’s middags soms werkgroepen. Dat wil zeggen, afgelopen week was dit drie van de vijf dagen het geval. En als werkgroepen heb, dan is dat van 14.00 tot 18.15 (weer 2x 2 uur). Ook deze werkgroepen zijn weer helemaal in het Frans. Meestal bestaan ze uit het dieper ingaan op de college stof en het bespreken van artikelen.

Vandaag had ik mijn werkgroepen op de 7e verdieping en dan heb je een prachtig uitzicht over de stad (op de voorgrond de hijskraan van de universiteit, die op dit moment flink verbouwd wordt). Als ik geen werkgroep heb ’s middags, gebruik deze tijd thuis om de stof nog eens door te nemen en mijn aantekeningen uit te werken. Dit is gewoon nodig omdat ik de eerste keer alles natuurlijk in het Frans hoor en vaak meer bezig ben met het vertalen en opschrijven. De stof dringt dan nog niet echt door.

Na de werkgroepen neem ik weer de metro en meestal ligt de gratis avondkrant dan alweer in het rek. Voor mij meestal het teken dat het veel te laat is. Als ik werkgroepen heb gehad is het meestal 19.00 voordat ik thuis ben. Ik ben dan redelijk uitgeput omdat ik van 8.30 tot 18.15 alleen maar Frans heb gehoord en dat kost me op dit moment gewoon veel energie.

Dan natuurlijk koken en mijn favoriete onderdeel, het lekker opeten. Meestal doe ik dit terwijl ik zit te kijken naar de wereld draait door. Ik ben wél van gisteren, want uitzending gemist loopt nou eenmaal een dag achter. Als dit voorbij is, wacht de afwas en is het al snel een uur of half negen.

’s Avonds is er dan tijd voor een mailtje, een boekje, een filmpje, het doornemen van de stof of iets anders. En dan tussen elf en twaalf ’s avonds zoek ik een hoogslaper weer op. Nou ja, die is meestal snel gevonden (dat heb je op een kleine kamer) en dan is er weer een dag voorbij.

En omdat ik het jullie niet wil onthouden, nog even het nieuws van deze week:
- Marseille culturele hoofdstad van Europa 2013 ('Luik en Essen melden zich aan voor 2014')
- GP van Frankrijk vanaf 2010 mogelijk naar Disneyland Parijs ('Hoezo een Mickey Mouse competitie?')
- Stade de France 10 jaar ('En nog altijd geen club die er wil spelen…')
- Witte illegalen bezetten Parijs sterrenrestaurant ('Nu ook droge rijst op de kaart.')