Mijn gedachten vervallen weer in de droom die door de wekker zo abrupt werd onderbroken. Bij de herinnering verschijnt er een lach op mijn gezicht en zucht ik diep. De Meeste Dromen zijn bedrog, zo schiet het opeens door mijn gedachten. Zal ik zingen? Uit respect voor mijn buren op dit vroege tijdstip, besluit ik het te laten.
Op de tast steek ik mijn hand in de spleet tussen de muur en het douchegordijn. Het is kouder dan ik verwachtte. Ik zoek naar de douchegel, maar vind de tube tandpasta, die ik per ongeluk van het schapje tik. Dat zie ik dadelijk wel weer. In tweede instantie heb ik wel de douchegel beet en snel trekt mijn hand zich terug binnen de warmte van de douche.
Als mijn handen met de douchegel over mijn lichaam glijden, wordt mijn neus geprikkeld door een prettige frisse geur, die in de waterdamp is getrokken. Het water begint ondertussen te stijgen in de douchebak, zodat mijn tenen volledig onder water verdwijnen. Bij iedere beweging voel ik de tegendruk.
Nu al het sop door de stralen van mijn huid is gespoten, begint het gevecht tegen de onvermijdelijke kou. Zodra ik besluit de kraan dicht te draaien, grijp ik naar de handdoek en veeg daarmee ook de tandenborstel van het schapje af. Het maakte me niet uit, zolang de badstof maar snel de begeerde warmte brengt.
Als ik al lang en breed aan het ontbijt zit, hoor ik de laatste druppels via het putje weglopen. Wat een flutafvoer is het toch. Dat wordt een volgende project, voorlopig ben ik al heel gelukkig met mijn nieuwe douchekop die ik aan de muur kan hangen. Ik werd er doodmoe van om het ding constant in mijn hand te houden.
Het douchen met deze nieuwe douchekop is iedere ochtend een ervaring van puur geluk. 'Wat is het leven toch mooi' denk ik, terwijl ik de tandpasta en de tandenborstel van de grond pak.
Bon week-end à tous!
1 opmerking:
Dag waarde Jeroen,
je hebt weer een waardige persoonlijke notitie geschreven!
Mooi!
Een reactie posten